شبکه ی حسگر بیسیم در اینترنت اشیاء و عصر رایانش ابری
در گذشته تحولات توپولوژیکی بسیاری، شامل انتقال از عصر آنالوگ به دیجیتال و از راه حل های سیم کشی شده مرکزی به سیستم های بیسیم فراگیر، مشاهده کرده ایم. خصوصاً، ظهور دستگاه های گیرنده و فرستنده ی کم هزینه و کم قدرت، به همراه توسعه ی پشته هایی با اندازه ی جمع و جور و استاندارد باز، شبکه های حسگر بیسیم(WSN) را ممکن ساخته که برای خانه و دفتر کار و برنامه های نظارت صنعتی پذیرفته شده اند .امروزه، هدف بلندپروازانه، نمونه برداری، جمع آوری و تحلیل هر قسمت از اطلاعات اطرافمان، برای بهبود کارایی تولید و تأمین اعتبار مصرف منابع بهینه است .«اینترنت اشیاء1» (IOT) یعنی توانایی اتصال هر دستگاه ممکن به وب گستردهی جهانی، یک جواب عملی به این درخواست است. در نتیجه اطلاعات بسیار زیادی که تولید میشوند، میتوانند به طور مفید با استفاده از سرویسهای «ابر2» مانند چهارچوبهای سخت افزاری و نرم افزاری قابل انعطاف که میتوانند محاسبات را به عنوان یک سرویس اجرا کنند، کنترل شوند .هدف از این کار، از سرگیری به نفع یا بر علیه تکنولوژی های WSN پذیرفته شده است که امتداد آنها به سمت سرویس های ابری موجود را پیشنهاد میکند.
